مقایسه اثر تمرینات پیلاتس و مکنزی بر سطح مقطع و قدرت عضلات مرکزی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی: یک کارآزمایی بالینی

سابقه و هدف: کمردرد مزمن غیراختصاصی با کاهش سطح مقطع عضله مولتی فیدوس کمری و قدرت عضله عرضی شکم مرتبط است که فرد را در معرض عود عارضه قرار می دهد. هدف مطالعه حاضر، مقایسه تأثیر دو روش پیلاتس و مکنزی بر سطح مقطع عضله مولتی فیدوس کمری و قدرت عضله عرضی شکم در این بیماران بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 47 بیمار خانم (با میانگین سنی 7/39 سال) مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی، به صورت تصادفی در سه گروه پیلاتس (16 نفر)، مکنزی (15 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. برای اندازه گیری سطح مقطع عضله مولتی فیدوس کمری و قدرت عضله عرضی شکم، به ترتیب از تصویربرداری اولتراسونوگرافی و آزمون پایین آوردن مستقیم زانوی خم شده در ابتدا، پس از 6 هفته مداخله و بعد از یک ماه استفاده گردید. جهت بررسی تغییرات متغیرهای وابسته در طول زمان از آزمون تحلیل واریانس اندازه های مکرر در سطح معنی داری 5 درصد به وسیله نرم افزار آماری spss نسخه 21 استفاده شد. یافته ها: تمرینات پیلاتس در مقابل مکنزی می توانند باعث افزایش معنی دار سطح مقطع عضله مولتی فیدوس راست و چپ در سطح مهره پنجم کمری شوند (001/0 p<)، در حالی که تأثیر معنی داری بر روی سطح مقطع این عضله در سایر سگمان ها ندارد (05/0 p>). هم چنین، روش پیلاتس می تواند منجر به افزایش معنی دار قدرت عضله عرضی شکم گردد (001/0 p<)، در حالی که چنین اثری برای تمرینات مکنزی مشاهده نشد (05/0 p>). تغییرات در طی یک دوره پیگیری یک ماهه معنی دار نبود (05/0 p>). استنتاج: تمرینات پیلاتس می تواند منجر به افزایش سطح مقطع عضله مولتی فیدوس کمری و افزایش قدرت عضله عرضی شکم شود و این تغییرات پس از یک دوره پیگیری یک ماهه نیز ماندگار می باشند. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 4n201406169440irct